Экспедыцыя ў в. Кошкіна: са спадчынай продкаў — у будучыню

Кошкіна — цудоўная мясціна, якая знаходзіцца ў трох кіламетрах ад вёскі Лахі. У пачатку XX стагоддзя ў Кошкіна налічвалася 59 жыхароў, што вялі гаспадарку на 17 дварах, працавала школа граматы. У кастрычніку 1942 г. нямецка-фашысцкія акупанты спалілі вёску і загубілі чатырох жыхароў. У 1960 г. вёска аднавілася, у ёй налічвалася 84 жыхары. Хлопцы з Кошкіна ўзялі замуж дзяўчат з суседняй вёскі Альшанікі і пачалося мірнае і працоўнае жыццё. Было тут месца спевам і музыцы. Святкавалі вяселлі і хрэсьбіны, святы народнага календара — Каляды, Купалле, Зажынкі, Дажынкі, ладзілі вячоркі, на якіх гучна іграў гармонік і танчылі любімыя Кракавяк, Ленцея, Падыспань, Зялёную рошчу, Барыню, Каробачку, Сямёнаўну і інш.

№61 пол 4

Падчас экспедыцыі мы сустрэліся з пастаяннымі жыхарамі вёскі Кошкіна: Лінай Яфімаўнай Ягоравай 1934 г. н., Раісай Фёдараўнай Котавай 1931 г.н., Мінавымі Надзеяй Іванаўнай і Генадзем Фёдаравічам 1940 г.н.

Працалюбівы гаспадар,  добразычлівы і  абаяльны чалавек, таленавіты гарманіст Генадзь Мінаў заўсёды быў «лёгкі на пад’ём». Амаль 20 год ён не браў у рукі гармонік, але, калі ўзяў і пачаў іграць польку, зразумеў, што памятае забытыя мелодыі, і твар сталага чалавека змяніўся, іскрылісявочы, і мы, удзельнікі экспедыцыі, нібыта апынуліся у тых 60-тых гадах яго маладосці. І зазвінелі Барыня і Каробачка, вальс і прыпеўкі. Як расказвае Ліна Ягорава, раней ні адно свята не абыходзілася  без гэтага таленавітага гарманіста. Генадзь Мінаў іграў на вяселлях яе чацвярых дзяцей. Жанчына расказвае, што ў пачатку стагоддзя ткацтва было  захапленнем яе матулі, на жаль не захаваліся кросны, а з работ засталіся толькі «палавікі». Ліна Яфімаўна распавяла нам пра свае маленства і юнацтва, святкаванне святаў народнага календара і вясельныя спевы.

Носьбіт фальклорных традыцый Раіса Котава шмат расказала пра сваю вёску і старажытныя святы, якія праводзіліся тут раней. Закаханая ў родныя прасторы, яна жыве ў Кошкіна з 1955 г., памятае і цяжкую працу, і добрыя гучныя песні ў выкананні мясцовых дзяўчат і жанчын, а ўвечары — танцы пад гармонік.

Вынікам даследчай экспедыцыі стала цікавая краязнаўчая інфармацыя, у якой адлюстраваны гістарычнае мінулае і сучаснае жыццё жыхароў вёскі Кошкіна. Архіў Цэнтра традыцыйнай культуры і народнай творчасці Гарадоцкага раёна папоўніўся новымі песнямі і звесткамі пра адметныя асаблівасці правядзення святаў народнага календара.

Лілія РЭЗКІНА, намеснік дырэктара ЦТКіНТ.

http://www.garadvest.by

 Интересно!

Comments are closed.

Пасол Румыніі з жонкай наведалі турыстычныя аб’екты Гарадоцкага раёна. Дадзены фотаздымкі з “Бяроста”

3-4 жніўня амбасадар Румыніі Віарэл Машану з жонкай Надзін наведаў экалагічную сцежку ў ДПУ «Карыценскі Мох» і аграсядзібу «Бяроста» ў вёсцы Забарок Стадалішчанскага сельсавета.

У першыя выходныя жніўня пасол Румыніі з жонкай пабывалі ў Гарадоцкім раёне для актыўнага адпачынку і знаёмства з прыродай беларускага Паазер’я.

У суботу гасцей прынялі спачатку ў ДПУ «Карыценски Мох» і арганізавалі экскурсію па экалагічнай сцежцы, якая дазваляе знаёміцца ​​з асноўнымі біятопамі Паазер’я. Экскурсія суправаджалася знаёмствам з асноўнымі раслінамі, якія ёсць каля экалагічнай сцежкі лінеяй паўночнай, брусніцамі, журавінамі, ландышам, багуном і г.д .. Гасцям былі расказаны шматлікія легенды аб раслінным свеце Беларусі, а ў канцы экскурсіі каля насцілу была паказана і расянка.

У другой палове дня госці прыбылі ў аграсядзібу «Бяроста», размешчаную ў в. Забарок, якой валодае Дзмітрый і Ксенія Есьманы. Тут у суботні дзень гасцей чакаў сплаў па рацэ Аўсянка ў возера Цёста і знаёмства з вадзяным арэхам з Чырвонай кнігі Беларусі, а таксама смачная вячэра на вуглях.

У нядзелю для амбасадара і жонкі была прапанавана веласіпедная і пешая экскурсіі па Вярэцкаму краю з наведваннем абноўленага помніка «Гаспадар лесу», Шчалбоўскіх лясоў, возера Рогава і мясцовых цэркваў.

Высокую ацэнку гасцей атрымала і беларуская кухня гаспадароў з натуральных прадуктаў, пачынаючы з рэпы і  гарбаты.

Л. Антонаў.