Category Archives: Без рубрики

Прудніцкая бібліятэка праводзіць часы краязнаўства “Цікавыя мясціны роднага краю”

Што мы ведаем пра свой родны край? Аб нашай Радзіме, якая багатая сваёй гісторыяй, сваімі звычаямі і традыцыямі, прырода якой прыгожая і багатая. Гэта веданне неабходна прывіваць з дзяцінства. Таму адной з галоўных мэтаў у рабоце бібліятэк з дзецьмі з’яўляецца выхаванне чалавека кахаючага і дасведчанага пра свой горад, край і ўсё, што з імі звязана.

Каржова Любоў Аляксандраўна, бібліятэкар Прудніцкай сельскай бібліятэкі, вельмі шмат увагі надае краязнаўству, вывучэнню гісторыі пасёлка Пруднікі і прылеглага наваколля. Матэрыял, сабраны ёю, уяўляе вялікую цікавасць і дапамагае ў правядзенні мерапрыемстваў як з дарослымі, так і з дзецьмі.

Напачатку красавіка Любоў Аляксандраўна правяла гадзіну краязнаўства «Цікавыя мясціны роднага краю” для дзяцей, якія пражываюць у прыёмнай сям’і вёскі Слабада, якая знаходзіцца недалёка ад вёскі Пруднікі. Гэтыя дзеці  з’яўляюцца чытачамі Прудніцкай бібліятэкі. Экскурсіі ў заказнік «Дуброва», якія рэгулярна праводзіць бібліятэкар для ўсіх жадаючых, заўсёды цікавыя і карыстаюцца папулярнасцю. Вось і ў гэты раз дзеці з задавальненнем прагуляліся па лесе, ля вялізнага дуба-Волат загадалі жадання, папілі чыстай вады з крынічкі каля дуба. Недалёка ад гэтага месца знаходзіцца самая старая ў Беларусі ліпа, якой 250 гадоў. Вядома ж, не наведаць яе было немагчыма. Велізарнае дупло, якое ўтварылася ў ліпе, прыцягнула пільную ўвагу дзяцей.

Таксама бібліятэкар расказала дзецям пра падземныя хады, якія здаўна існуюць у гэтай мясцовасці. Уваход у адзін з іх, які пачынаецца ў руінах сядзібы пана Любащынскага, дзеці ўбачылі на свае вочы. Гэта месца носіць назву «Фальварак Аляксандрова». Падземны ход вядзе ў бок вялізнага дуба і заканчваецца недалёка ад возера. Другі ход, працягласцю 1 км., заканчваецца ў вёсцы Пруднікі і праходзіць пад ракой Чарніца.

Далей экскурсія працягнулася паходам да вялізнага каменя, які быў знойдзены ў 80-х гадах мінулага стагоддзя. Ён незвычайны. Калі над ім пляскалі ў ладкі ён выдае гук, які нагадвае пішчанне.

Скончылася падарожжа расповедам бібліятэкара пра «Сцежку Напалеона», якая з’яўляецца «разыначкай» тэрыторыі і па якой экскурсіі Любоў Аляксандраўна праводзіць ужо даўно. На жаль, яны магчымыя толькі ў летні час.

Дзеці атрымалі велізарнае задавальненне, бо паўдзельнічалі ў гэтым цікавым і пазнавальным мерапрыемстве. Любіць свой родны край – гэта і ведаць яго гісторыю, культуру. А дзякуючы бібліятэкару Прудніцкай бібліятэкі гісторыя мясцовасці, у якой яны жывуць паўстала перад імі ва ўсёй красе.

Пераклад на дзяржаўную беларускую мову рэдактара сайта

Паводле інфармацыі: https://haradoklib.by

У Віцебску развіталіся з выбітным паэтам і перакладчыкам, выкладчыкам ВДУ Уладзімірам Папковічам, які пераклаў на нямецкую мову паэму Вераніцына “Тарас на Парнасе”

10 красавіка на 87-м годзе жыцця пайшоў у іншы свет Уладзімір Папковіч. Настаўнік, паэт, перакладчык — доўгія дзесяцігоддзі ён заставаўся адным з цэнтраў прыцягнення культурнага асяроддзя Віцебшчыны, увасабленнем інтэлігентнай разважлівасці і непадробнай цікаўнасці да жыцця і творчасці сяброў, калег і вучняў.

Уладзімір Папковіч

Уладзімір Антонавіч нарадзіўся 25 сакавіка 1935 года ў вёсцы Дварэц Вілейскага павета Віленскага ваяводства. Скончыў факультэт нямецкай мовы Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў, працаваў выкладчыкам нямецкай мовы, інжынерам-перакладчыкам.

 

З 1966 года жыў у Віцебску. Працаваў настаўнікам нямецкай мовы ў СШ №20, Віцебскім індустрыяльным тэхнікуме. Ад 1982 года — старэйшы выкладчык, у 1998-2005 гадах — загадчык кафедры Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П.М.Машэрава. Неаднаразова ладзіў для сваіх студэнтаў навучальныя вандроўкі ў Германію, падтрымліваў цёплыя стасункі з многімі былымі навучэнцамі цягам некалькіх дзесяцігоддзяў.

 

Творы Уладзіміра Папковіча з’явіліся ў друку ў 1962 годзе. Першы зборнік вершаў — «На досвітку» — выйшаў у 1978 годзе. Аўтар больш як 10 кніг паэзіі, шматлікіх перакладаў вершаў і прозы з нямецкай мовы на беларускую. Пераклаў на нямецкую мову паэму «Тарас на Парнасе» ў 2008 годзе, якая надрукавана ў кнізе “Класіка” падрыхтаваная Яэпам Янушкевічам. У Гарадоцкай райбібліятэцы ёсць тры асобнікі гэтай кнігі.

Бываў на гарадоцкай зямлі, сустракаўся з вучнямі. Удзельнічаў у першым свяце “Гарадоцкі Парнас”, якое ініцыяваў наш зямляк  прафесар Анатоль Дарафееў у 2008 годзе.  Таксама на нямецкую мову пераклаў  вершы Давіда Сімановіча “Витебск. Шагал. Любовь.” Сябра Саюза пісьменнікаў СССР з 1981 года. Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Лаўрэат прэміі «Сузор’е муз» імя Уладзіміра Караткевіча.

 

Выдатны знаўца літаратуры і выяўленчага мастацтва, Уладзімір Антонавіч быў жаданым госцем на выставах, прэзентацыях і творчых сустрэчахдля кожнага знаходзіў трапныя і добразычлівыя пажаданні. У апошнія гады, калі здароўе падводзіла, дасылаў сябрам і знаёмым цёплыя словы праз электронную пошту, з дапамогай блізкіх рэгулярна выкладаў старыя і новыя вершы і пераклады на фэйсбуку.

 

За доўгае і няпростае жыццё Уладзімір Папковіч шмат каго сагрэў увагай і спагадай. Развітанне з Уладзімірам Папковічам адбылося 12 красавіка з удзелам яго родных, блізкіх і сяброў. Па волі нябожчыка ён будзе крэміраван.

vitebsk.cc