Ганна перакаштавала шмат рамёстваў — выраб лялек, займалася саломапляценнем, абрадавай фларыстыкай і г.д.. Але бліжэй за ўсё апынулася кераміка. І гэта заканамерна, бо мама Ірына Шалаева і прадзядуля Пётр Комлеў — нашчадкавыя керамісты. Дзяўчына ўспамінае: «Калі была маленькай, то часта прыходзіла да мамы на працу ў Дом рамёстваў і ўважліва глядзела, як яна лепіць з гліны, з часам стала ўнікаць у гэта і зразумела спецыфіку працы, так усё і пачалося!»

«Зусім у юным узросце Аня села за ганчарны круг і «выкруціла» сваю першую талерку, хоць гэтага не могуць зрабіць і некаторыя дарослыя. У дзяцінстве ў нашай гераіні была мара — працаваць у Гарадоцкім Доме рамёстваў і фальклору. І яна стала рэальнасцю ў жніўні гэтага года.

Майстар вырабляе розныя прадметы з гліны, пачынаючы ад упрыгожванняў, напрыклад, кулоны, заканчваючы больш складанымі вырабамі, дэкаратыўнымі гаршкамі і падсвечнікамі. Больш за ўсё ёй падабаецца ляпіць свістулькі.

У ліпені на «Славянскім базары» дзяўчына прыняла ўдзел у V адкрытым абласным конкурсе майстроў народных мастацкіх рамёстваў па традыцыйнай свістульцы «Салавейка-2019», на які з’ехаліся прафесійныя ганчары з Беларусі, і іншых краін. Яе арыгінальная калекцыя з 20 свістулек ўразіла журы. У выніку ганчар заняла ганаровае другое месца ў намінацыі «Творчы дэбют».

Майстар распавядае, што гучанне свістулькі можна вызначыць па яе форме: калі форма круглявая, вялікая, то гук будзе прыглушаны, калі ж свістулька маленькая, то гук будзе вельмі звонкім.

Дзяўчына атрымлівае задавальненне ад сваёй працы, прымае актыўны ўдзел у конкурсах і ў далейшым хоча звязаць сваё жыццё з папулярызацыяй ганчарнага справы.