Частка экспазіцыі «Гарадоччына ў мініяцюры» прадстаўлена ў цэнтральным парку

Напярэдадні фэста “Гарадоцкі Парнас” установы Гарадоцкага раёна ажыццявілі добрую ідэю кіраўніцтва раёна —  стварылі макеты архітэктурных пабудоў старажытных і сучасных будынкаў Гарадоччыны.

Удзельнікі і госці «Гарадоцкага Парнаса» змаглі убачыць гэтыя вядомыя з гісторыі края архітэктурныя пабудовы раёна, якія 1 ліпеня дэманстраваліся на беразе возера Лугавога.

Першае месца адмысловае журы прысудзіла Бычыхінскай сярэдняй школе, работнікі якой зрабілі мініяцюру Храма Святой Вялі­капакутніцы Анастасіі Вызваліцельніцы Вязняў у в. Бычыха.

Другое месца заняла творчая работа настаўнікаў СШ № 1 і СШ № 2 г. Гарадка. Педагогі зрабілі макет Святаўзнясенскай царквы ў в. Кабішча. Трэцяе месца занялі калектывы ТЦСАН Гарадоцкага раёна і Езярышчанскай сярэдняй школы. Сацыяльныя работнікі прадставілі на конкурс міні-версію паштовай станцыі ў в. Кузьміно, а педагогі з Езярышча выканалі ў мініяцюры мясцовы Храм Успення Прасвятой Багародзіцы.

 

А пасля фэста пяць створаных макетаў размясціліся  ў цэнтральным парку на скрыжаванні вуліц Савецкай і Валадарскай. На жаль, толькі каля аднаго макета “Святаўзнясенскай царквы”, што ў в. Кабішча маецца інфармацыя і пра аб’ект і імёны  стваральнікаў макета. Пра астатнія макеты такой інфармацыі няма, як і пра макет Храма Святой Вялі­капакутніцы Анастасіі Вызваліцельніцы Вязняў з в. Бычыха.

Адсутнасць інфармацыі пра макеты асабліва муляе вока, калі назіраеш макеты двух кінатэатраў “Радзіма”. Гледачы часам задаюць пытанні: “Гэта макеты аднаго кінатэатра ці двух розных?”

Відавочна, што ў шэрагу макетаў знакамітых пабудоў Гарадоччыны не хапае макетаў царквы з в. Хвошна і знішчанага ў красавіку агнём касцёла з в. Рамні ды і храмаў г. Гарадка. І не толькі.
З часам экспазіцыя «Гарадоччына ў мініяцюры» магла бы стаць цікавым пазнавальным аб’ектам для моладзі і турыстаў у Гарадку. Калі такія макеты будуць выкананы больш прафесійна, як у першых двух пераможцаў…
Л. Антонаў

Да 80-годдзя класіка: паэт Уладзімір Скарынкін першым пераклаў «Боскую камедыю» на беларускую мову

Між двума нябёсамі

Белая Русь ты мая, Белая Русь ты МАЯ!
Белы гонi бульбы,
Белы косы дзяўчат,
Воблакаў белых над Бугам
Вечны парад.

Чытаючы гэтыя радкі, вы не можаце не ўзгадаць знакамітую песню Уладзіміра Мулявіна. А словы яе належаць вядомаму беларускаму паэту Уладзіміру Скарынкіна, якому 7 чэрвеня спаўняецца 80 гадоў. Вершам «Беларусi» адкрывалася яго першая кніга – «Буслы над аэрадромам». І для Уладзіміра Мулявіна гэтая песня шмат у чым стала пачаткам вялікай творчай дарогі.

Фота Віталя Гіля.

Дарэчы, Уладзіміру Скарынкіна давялося ў свой час выбіраць паміж фізікай і лірыкай …

Зрэшты, спачатку – пра жыццё …

«Калi пачалася вайна, мне было толькi два гады, але я памятаю, як пекла самалёта Ў Сонечная летнi Дзень нешта адарвалася i паляцела ўнiз. Гэтя нешта аказалася Пяршай бомбай, скiнутай фашыстамi на Гарадок. Потым пры нямецкiх бамбёжках мой брат Пётр, якому тады было сямнаццаць гадоў, насiў мяне на плячах у лес за Вiцебска шашу цi Ў тунэль пад дарогай, па якой нас напрыканцы сорак трэцяга года немцы вялi на чыгуначную Станцыя, Каб вывезцi Ў Германiю. Вялi, як раней нашу каров на бойню. А ўздоўж дарогi на злупілі матлялiся вiсельнiкi … »

Будучы паэт разам з мамай быў вывезены фашыстамі ў канцлагер у польскім горадзе Быдгашч. Бацька загінуў, зусім крыху не дажыўшы да Перамогі, у красавіку 1945-го, за 60 км ад Берліна.

Ляжыць i дагэтуль мой бацька на схiле
Ў Краiна далёкай ў брацкай магiле.

Затым было вызваленне і вяртанне на радзіму, пасляваенны дзяцінства. Школа, у якую Уладзімір пайшоў ў 1946 годзе, тулілася ў прыватным доме. Здаралася, што за зіму вучні мянялі тры хаты. А ў 1955-м была першая публікацыя ў газеце «Пiянер Беларусi» – верш «Першы яблык». Але пасля школы, якую ён скончыў з залатым медалём, Уладзімір Скарынкін вырашыў пакараць не толькі паэтычнае, але і рэальнае неба і паступіў у Рыжскі інстытут грамадзянскай авіяцыі. Працаваў у мінскім аэрапорце, у Беларускім упраўленні грамадзянскай авіяцыі.

1980-я гады. Піянерскі лагер. Сустрэча з юнымі чытачамі.

Тыя гады Уладзімір Скарынкін, аднак, зусім не лічыць выкрасліць з жыцця: «Тэхнiчная прафесiя мне як Паэта, думаю, дала многае. Першы за ўсё, як казаў Рыгор Барадулiн, палю крылатую тэму. У авiяцыi – усе рамантыкi: i юныя, i прыкрашаныя сiвiзной. Ды я i сам невыпраўны рамантык: магу гадзiнамi любавацца Зорн небам, сядзець ля вогнiшча, хадзiць на лыжах па зiмовым лесе … Напэўна, авiяцыя i сфарміравала мяне як паэта ».

У паэзіі Уладзіміра Скарынкіна сапраўды шмат лётнай тэмы.

Я прымiрыць павiнен iх цяпер!
Пачаць гатовы кожную гадзiну
Ў душы маёй паэт i iнжынер
Памiж сабой смяротны паядынак.

Але неба паэтычнае перамагло – пераважыла, перавабіць да сябе. Уладзімір Скарынкін ідзе на працу ў Саюз пісьменнікаў і цалкам прысвячае сябе літаратурнай дзейнасці. Зборнік за складанкай, вянок санетаў, паэмы … І яшчэ адна іпастась таленавітага чалавека: літаратурны перакладчык.

Уладзімір Скарынкін – перакладчык унікальны. Адно пералік таго, што ён узяўся пераказаць на беларускай мове, выклікае прафесійны трапятанне ў філолагаў: вершы Міхаіла Рубцова і Петраркі, «Гора ад розуму» Грыбаедава, паэмы Байрана, нарэшце, “Боская камедыя” Дантэ. Прычым, калі браўся за пераклад Рубцова – а ў зборнік «Рускi агеньчык» ўвайшло каля сотні вершаў, – гэты аўтар яшчэ не быў шырока прызнаны, больш за тое – яго яшчэ ўспрымалі як маргінала, ідэалагічна няправільнага. А колькі было тых, хто сумняецца, калі даведваліся, што Скарынкін замахнуўся на пераклад найвялікшых твораў чалавечай цывілізацыі: Дантэ, Петарка, Байран!

Скептыкам, якія сумняваліся – навошта такая праца, беларусы могуць прачытаць і рускамоўны пераклад – Уладзімір Максімавіч адказваў: «Калi мы хочам Быць культурнай нацыяй, Нашы пiсьменнiкi павiнны перастварыць на роднай мове сусветна вядомыя творы, Каб паказаць, Што i па-беларуску можна выказваць самы складаныя пачуццi i думкi, выказваць вытанчана, высокiм стылый i тым самым выклiкаць павагу ды сябе ».

Перакладчыцкі праца была ацэнена Нацыянальнай прэміяй Італіі, прэміяй Міжнароднага таварыства «Дантэ». За пераклад “Боскай камедыі» Уладзімір Скарынкін атрымаў Дзяржаўную прэмію Беларусі.

Дарэчы, і сям’я ў Уладзіміра Максімавіча творчая. З жонкай, Валянцінай Луцэвіч, траюраднай пляменніцай Янкі Купалы, ён разам вучыўся з першага па сёмы клас у Гарадоцкай школе № 2. Сын, Андрэй Скарынкін, – вядомы паэт.

Мы віншуем Уладзіміра Максімавіча з юбілеем, жадаем творчага даўгалецця і моцнага здароўя, а увазе чытачоў – верш юбіляра.

Уладзiмiр СКАРЫНКIН

* * *

З уласнай памяццю я на нажах.
Мне страшна быць з ёю сам-насам,
Распятае неба на чорных крыжах
Дагэтуль мне мроiцца часам.
Я помню, як з ганка штурхнулi, затым
На поезд пагналi ў калоне.
Схуднелы малеча — жыў Духам Святым
Я доўга ў нямецкiм палоне.
Кiслiца густая каля ручая,
А ў плоце калючым — нi дзiркi.
Употай хрысцiлася мацi мая,
Дзялiла паёк на прасвiркi.
Цi ўбачыць сынок пераможны салют?
Надзея на лёс i на Бога.
Дзень светлы настаў — уваскрэшаны люд
Хрыстосаваўся: «Перамога!»
Смяяўся i плакаў Вялiкдзень, якi
Павек не забудзецца мною.
Я хрышчаны з вамi, мае землякi,
Вайною i доляй адною.

Людміла Рублеўская

Паводле: https://www.sb.by/articles/mezh-dvumya-nebesami.html

 

“Гарадоцкі веснік”: Свята прыйшло — гасцей прывяло

Раённае свята народнай творчасці, беларускай паэзіі і фальклору «Гарадоцкі Парнас-2019», якое прайшло ў мінулую суботу, 1 чэрвеня, ужо 11 раз і стала візітоўкай нашага гасціннага краю, у гэтым годзе змяніла сваю лакацыю. З цэнтра горада яно перайшло ва ўрочышча Вараб’ёвы горы. Тэматычныя пляцоўкі і выставы разгарнуліся на бас-востраве і ля возера. У гэтым годзе дата правядзення вераніцынскага фэсту супала з Міжнародным днём аховы дзяцей, таму асаблівая ўвага была нададзена менавіта самым маленькім гасцям свята. Адусюль гучала вясёлая музыка, хлопцы і дзяўчаты ў народных уборах, прыемны пах шашлыкоў і юшкі, добрае надвор’е дадавалі ўсім удзельнікам мерапрыемства добрага настрою і жадання як мага больш часу правесці ў вясёлай кампаніі сяброў і знаёмых.

№42 пол 1

Пад блакітным гарадоцкім небам

  — Тое, што свята ў гэтым годзе праходзіць на новым месцы — гэта выдатна, — адзначыў ганаровы госць «Гарадоцкага Парнаса» старшыня Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў Уладзімір Цярэнцьеў. — Выдатна, што на Гарадоцкай зямлі нарадзіўся такі таленавіты чалавек як Канстанцін Вераніцын, выдатна, што землякі памятаюць і шануюць яго. Спадзяюся, што фэст пройдзе ў цёплай атмасферы, будуць гучаць песні, вершы, фальклорныя творы.

Са святам народнай творчасці, беларускай паэзіі і фальклору прысутных павіншавалі старшыня райвыканкама Пётр Карабач, дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь Віктар Мірош, начальнік упраўлення культуры аблвыканкама Пётр Падгурскі. Яны аднымі з першых прайшліся па бас-востраве, дзе свае панадворкі і тэматычныя пляцоўкі размясцілі руплівыя гаспадары і гаспадыні — прадстаўнікі сельскіх Саветаў, калектывы ўстаноў і прадпрыемстваў раёна.

«Ці знаў хто з вас,  браткі, Тараса?»

  Галоўнымі героямі свята, безумоўна, сталі наш знакаміты зямляк, які ў сваёй парадыйнай паэме, што доўгі час заставалася ананімнай, перанёс звычайнага палясоўшчыка Тараса на гару Парнас, Канстанцін Вераніцын і яго неўміручы твор, які і сёння ўваходзіць у школьную праграму, прымушае, то пасміхацца, то сур’ёзна задумацца: а што на самой справе хацеў сказаць паэт. У гэтым годзе Гарадоччына адзначыла 185-годдзе са дня нараджэння аўтара паэмы. З гэтай нагоды была арганізавана і праведзена літаратурна-музычная праграма з удзелам вядомых паэтаў і творчых калектываў. Так, перад прысутнымі выступілі член Саюза беларускіх пісьменнікаў, лаўрэат Літаратурнай прэміі імя Уладзіміра Караткевіча, лаўрэат прэміі «Гліняны Вялес» Франц Сіўко, паэт-гумарыст, член Саюза беларускіх пісьменнікаў, лаўрэат прэміі ім. К. Крапівы за творы сатыры і гумару, перакладчык з рускай, польскай і ўкраінскай моў Міхась Мірановіч, празаік, паэтэса, гумарыст, публіцыст, старшыня Віцебскага абласнога аддзялення «Саюз беларускіх пісьменнікаў» Анастасія Лазебная, член Саюза пісьменнікаў СССР і Расіі, аўтар 10 кніг паэзіі і шматлікіх публікацый у зборніках, часопісах, альманахах, які сёння жыве ў аг. Верамееўка Гарадоцкага раёна, Аляксандр Лісняк. Наша зямлячка таленавіты празаік, паэт, публіцыст, лаўрэат міжнародных літаратурных конкурсаў, член Саюза пісьменнікаў Беларусі, Расіі і Саюзнай дзяржавы, аўтар шматлікіх кніг паэзіі і прозы Наталля Саветная прэзентавала свой новы сацыяльна-публіцыстычны раман «Угадывай любящим сердцем», што зусім нядаўна пабачыў свет у Санкт-Пецярбурзе.

У флэш-мобе пабытовых танцаў «Скокі ва ўсе бокі» прынялі ўдзел танцавальныя пары ад мала да вяліка. Ногі самі ішлі ў пляс, і далучыцца да вясёлых скокаў змог кожны жадаючы. Для гасцей мерапрыемства знакамітую паэму Канстанціна Вераніцына «Тарас на Парнасе» інсцэніравалі навучэнцы тэатральнага аддзялення Гарадоцкай дзіцячай школы мастацтваў пад кіраўніцтвам Аляксандра Бязгінава.

«Гарадоччына ў мініяцюры»

  Удзельнікі і госці «Гарадоцкага Парнаса» змаглі убачыць самыя знакамітыя архітэктурныя пабудовы раёна, макеты якіх спецыяльна да свята падрыхтавалі калектывы ўстаноў раёна. Нялёгка было вызначыць лепшых сярод лепшых. Тым больш, што з першага позірку было зразумела, что аўтарам давялося аддаць нямала часу, каб рэалізаваць свае ідэі.

Першае месца журы прысудзіла Бычыхінскай сярэдняй школе, работнікі якой зрабілі мініяцюру Храма Святой Вялі­капакутніцы Анастасіі Вызваліцельніцы Вязняў у в. Бычыха. Другое месца заняла творчая работа настаўнікаў СШ № 1 і СШ № 2 г. Гарадка. Педагогі зрабілі макет Святаўзнясенскай царквы ў в. Кабішча. Трэцяе месца занялі калектывы ТЦСАН Гарадоцкага раёна і Езярышчанскай сярэдняй школы. Сацыяльныя работнікі прадставілі на конкурс міні-версію паштовай станцыі ў в. Кузьміно, а педагогі з Езярышча выканалі ў мініяцюры мясцовы Храм Успення Прасвятой Багародзіцы.

А на нашым панадворку

  Бас-востраў на адзін дзень стаў месцам, дзе за некалькі гадзін можна было «прагуляцца» па ўсім раёне, пагутарыць з людьмі, што жывуць у яго розных куточках. У маляўнічым лесе размясціліся панадворкі сельсаветаў, устаноў і прадпрыемстваў Гарадоччыны. На ўваходзе арганізатары кожнаму прапаноўвалі прайсці праз мытню і праверыць здароўе. Гаспадары кожнага панадворка імкнуліся запрасіць да сябе, прапаноўвалі гасцям стравы і напоі традыцыйнай беларускай кухні, дэманстравалі свае «разыначкі»: Віраўлянскі сельсавет, напрыклад, запрашаў усіх жадаючых у баню з духмянымі венічкамі, Бычыхінскі — да цешчы на бліны, а Стадалішчанскі — паправіць здароўе з дапамогай народных сродкаў. Нельга было прайсці каля кветкавага панадворка, што разбіў Мяжанскі сельсавет, і не сфатаграфавацца ў арыгінальнай, яркай фотазоне. А з Езярышча ў Гарадок прыехаў… сапраўдны цыганскі табар, які заклікаў жадаючых закружыцца ў віхуры энергічнага танца. Лепшым быў названы рыбацкі нападворак Першамайскага сельсавета, на другім месцы — чайны панадворак з Пальмінкі, на трэцім — мядовы панадворак Даўгапольскага сельсавета. Сярод устаноў і прадпрыемстваў журы і госці адзначылі панадворак птушкафабрыкі, дзе прапаноўвалі і падсілкавацца, і тут жа пазбавіцца ад лішніх калорый — патанчыць пад энергічныя папулярныя матывы. Запамінальныя панадворкі падрыхтавалі работнікі ГДАТК і аддзела па адукацыі райвыканкама, яны занялі другое і трэцяе месцы адпаведна.

№42 пол 1-1Самы смачны конкурс

Юшкавары з устаноў і прадпрыемстваў раёна прапанавалі гасцям раённага свята паспытаць духмяную і смачную юшка. Арганізатарамі самага смачнага конкурсу выступілі раённае аб’яднанне прафсаюзаў, РА РГА «Белая Русь» і аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі райвыканкама. Гран-пры сырод кухараў занялі работнікі аддзела па адукацыі. За самы арыгінальны рэцэпт журы адзначыла юшку ГПКіЦС, а за самы арыгінальны рыбны суп — лясгас. Узнагароду за лепшае афармленне хаціны рыбака атрымалі гарадоцкія медыкі, а за лепшую прэзентацію стравы — работнікі райветстанцыі. За разнастайнасць прадстаўленых страў узнагарожданы ТЦСАН. Самым хуткім юшкаварам і адначасова самым крэатыўным кіраўніком-юшкаварам быў названы дырэктар КУСГП ім. Свярдлова Уладзімір Пупышаў.

«Мама, тата, я — разам мы спартыўная сям’я»

Спартландыя пад такой назвай прайшла падчас вераніцынскага фэсту на лыжаролернай трасе. За пачэсны тытул самай спартыўнай змагаліся шэсць гарадоцкіх сем’яў. Спачатку каманды прадэманстравалі свае візітоўкі, правялі размінкі, а потым пачалося самае цікавае. Арганізатары пастаралі­ся, каб у прапанаваных спаборніцтвах бацькі і іх дзеці змаглі паказаць не толькі спартыўныя здольнасці, але і пачуццё гумару, уменне працаваць у камандзе і разумець адзін аднаго нават без слоў. Лепшай стала каманда сям’і Мікалая, Ірыны Шалупкіных і іх дачушкі Паліны пад назвай «Смяшарыкі» з лясгаса. Зусім крыху ім саступілі астатнія удзельнікі спартландыі: Дзмітрый і Аліна Гваздзёвы з дачкой Дзіянай (каманда «Міна», ЦУАСП), Аляксандр і Анастасія Сафонавы з сынам Іванам («Патрыёт», в/ч), Аляксандр і Наталля Прыбыльновы з сынам Сяргеем («Дружба», в/ч), Аляксандр і Антаніна Лаўрэнавы з дачкой Анастасіяй («Пламя», гаргаз), Ігар і Ірына Кузьміны з сынам Матвеем («Кузякі», дз/с № 2 г. Гарадка).

Лепшыя экалагічныя арт-аб’екты

На раённым свяце «Гарадоцкі Парнас-2019» падвялі вынікі конкурсу на лепшы экалагічны арт-аб’ект. Першае месца раздзялілі паміж сабой яго ўдзельнікі з птушкафабрыкі, Гарадоцкага ГДАТК і ЦДзіМ. Людзі менавіта з гэтых калектываў змаглі ў першую чаргу стаць аўтарамі арыгінальных ідэй, як з экалагічна чыстай або другаснай сыравіны зрабіць арт-аб’ект, што прыцягне ўвагу, а потым гэтую задумку на «выдатна» реалізаваць. Так, калектыў ЦДзіМ прызнаўся ў любові да роднага Гарадка і прыроды ўвогуле: выканаў кампазіцыю «Сэрца з яблыкам». Майстры з птушкафабрыкі выбралі ў якасці матерыялу для свайго вырабу дрэва, а работнікі каледжа — зрабілі унікальную металічную лаўку для закаханых.

Гарадакчане і тыя, хто наведаў наш горад падчас раённага свята «Гарадоцкі Парнас-2019», пакідалі ўрочышча Вараб’ёвы горы, забіраючы з сабой толькі добры настрой і яркія, пазітыўныя эмоцыі, якія будуць грэць і надаваць энергіі да наступнага вераніцынскага фэсту.

Гавораць ганаровыя госці.
Наталля САВЕТНАЯ:
«На свяце народнай творчасці, беларускай паэзіі і фальклору «Гарадоцкі Парнас» я бываю кожны год, але гэты раз на бас-востраве яно прайшло ў надзвычай цёплай атмасферы. Здаецца, былі тыя ж панадворкі і выставы народных рамёстваў, што звычайна, але я на некаторы час вярнулася ў мінулае, калі менавіта на бас-востраве праводзіліся маёўкі і шмат якія іншыя святочныя мерапрыемствы. Тут сустрэлася са знаёмымі, пабачыцца з якімі ў віхуры штодзённых клопатаў не хапае часу. Вялікі дзякуй арганізатарам свята. Мы, гарадакчане, ганарымся тым, што менавіта наш край стаў радзімай цудоўнага, таленавітага паэта Канстанціна Вераніцына. Толькі радасныя эмоцыі мне падарыла выступленне ансамбля «Лель».
Анастасія ЛАЗЕБНАЯ:
«Цікавае, неардынарнае, захапляючае мерапрыемства. Асабліва мяне ўразілі прадстаўленыя на фэсце вырабы народных рамёстваў па цэнах, значна меньшых, чым, напрыклад, на «Славянскім базары» у Віцебску. Ведаю, якая гэта нялёгкая праца: рабіць такую прыгажосць сваімі рукамі. На «Гарадоцкім Парнасе-2019» я апынулася ў свеце хараства, творчасці і ўзнёсласці. Дзе б ні была раней, не адчувала такой цеплыні і сардэчнасці. Гарадакчане — вельмі добразычлівыя гаспадары. Жадаю, каб Вераніцынскі фэст выйшаў за межы раёна і стаў святам абласнога маштабу. Дзякуй за свята!»

Любоў ШЛЯЙКО.

№42 пол 1-4№42 пол 1-2№42 пол 1-3№42 пол 1-7№42 пол 1-5№42 пол 1-6

Любоў ШЛЯЙКО.

http://www.garadvest.by

Свята «Гарадоцкі Парнас» упершыню прайшло на бас-востраве каля Вараб’ёвых гор. Фотасесія і відэа.

 

1 чэрвеня адбылося ХІ свята народнай творчасці , беларускай паэзіі і фальклору «Гарадоцкі Парнас — 2019» на бас-востраве каля возера Лугавога. А каля лыжаролернай трасы ў Вараб’ёвых гарах адбыліся разнастайныя мерапрыемства: ад спартландыі да конкурса на лепшую юшку.

Традыцыйнае свята «Гарадоцкі Парнас» у гэтым годзе перамясцілася на бас-востраў, дзе зімой размяшчалася рэзідэнцыя Снягуркі. На «Гарадоцкі Парнас» з боку лыжаролернай трасы магчыма было трапіць праз мытню, дзе праходзіў медычны «дагляд».

Сама рэзідэнцыя «Гарадоцкага Парнаса» на бас-востраве была з панадворкаў сельскіх саветаў Гарадоччыны, выстаў і прэзентацый арганізацый Гарадка.

 

Адкрыццё «Свята ідзе! Парнас гудзе!» пачалося на пляцоўцы на беразе возера Лугавога з вітальнай песні і танцаў, а таксама з прамовы старшыні Гарадоцкага райвыканкаму П.П. Карабача.

Таксама на сцэну падняліся госці з Віцебску і Мінску.

 

Потым вельмі артыстычна навучэнцы гурткоў мастацкай самадзейнасці прачыталі паэму перад шматлікімі гледачамі.

А далей пачалася «Вечарынка у Тараса» — выступленні творчых калектываў Гарадоччыны і танцавальны флэшмоб старадаўніх фальклорных танцаў «Скокі ва ўсе бокі». Высокі ўзровень артыстызму ад нашых народных і сталых калектываў як заўсёды пакінуў вельмі прыемнае ўражанне.

Наступнай часткай свята была «Парнаская імпрэза» як літаратурна- музычная праграмма з удзелам вядомых паэтаў і творчых калектываў Гарадоччыны. Акрамя нашай паэтэссы Наталлі Саветнай у імпрэзе прынялі ўдзел беларускія пісьменнікі: гумарыст Міхась Мірановіч, празаік Франц Сіўко, а таксама Настасся Лазебная — старшыня Віцебскага абласнога аддзялення ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў».

 

Пасля літаратурна музычнай часткі адбыўся канцэрт любімага вакальна — інструментальнага ансамбля «Лель».

Адначасова са святам на бас-востраве каля лыжаролернай трасы жыхары і госці Гарадка маглі наведаць розныя тэматычня і забаўляльная пляцоўкі.

А таксама выбраць замест цэнтральнага месца «Гарадоцкага Парнаса» прагляд спартландыі «Маці, тата, я — спартыўная сям’я» або пляцоўку «Забаўлянка», дзе адбылася музычна-забаўляльная праграма «Вясёлае лета», прысвечаная Дню абароны дзяцей або пабыць на конкурсе лепшай юшкі. Наконт такой павялічанай праграмы ў народзе кажаць:”Што занадта, то не здарова”. Калі так шмат задум, то свята варта праводзіць у два дні…

Леанід Гаравы, фота аўтара

Поўнасцю тут: http://haradok.info